Ο Τιερί Νουάρ γεννήθηκε το 1958 στη Λυών. Εφτασε στο Βερολίνο το 1982. Από τον Απρίλιο του 1984 άρχισε να ζωγραφίζει το Τείχος. Οσο περνούσαν τα χρόνια η ζωγραφική του άρχιζε να αναγνωρίζεται από τη διεθνή εικαστική κοινότητα και να γίνεται σύμβολο. Στόχος του δεν ήταν να ομορφύνει το Τείχος, αλλά να του αφαιρέσει το μυστήριο και τον φόβο. Να το «γκρεμίσει», όπως λέει...
Τι σας παρακίνησε να αρχίσετε να ζωγραφίζετε το Τείχος; Γνωρίζατε ότι η πράξη σας ήταν ιστορικής σημασίας;
«Οχι, εάν το αντιλαμβανόμουν ίσως να μην είχα αρχίσει να το ζωγραφίζω. Οταν ήμουν νέος στη Γαλλία δεν γνώριζα τίποτε για το Τείχος, τον θύλακα του Δυτικού Βερολίνου, την πολιτική κατάσταση... άρχισα να ζωγραφίζω, πολύς κόσμος με προσέγγισε ρωτώντας με πράγματα πολιτικής χροιάς, και έτσι έμαθα τι πραγματικά σήμαινε το να ζωγραφίζεις το Τείχος. Αρχισα να καταλαβαίνω ότι ήταν ένα θανατηφόρο σύνορο. Δεν είχα ιδέα όταν ξεκινούσα».
«Οχι, εάν το αντιλαμβανόμουν ίσως να μην είχα αρχίσει να το ζωγραφίζω. Οταν ήμουν νέος στη Γαλλία δεν γνώριζα τίποτε για το Τείχος, τον θύλακα του Δυτικού Βερολίνου, την πολιτική κατάσταση... άρχισα να ζωγραφίζω, πολύς κόσμος με προσέγγισε ρωτώντας με πράγματα πολιτικής χροιάς, και έτσι έμαθα τι πραγματικά σήμαινε το να ζωγραφίζεις το Τείχος. Αρχισα να καταλαβαίνω ότι ήταν ένα θανατηφόρο σύνορο. Δεν είχα ιδέα όταν ξεκινούσα».
Πότε καταλάβατε ότι αυτό που κάνατε ήταν κάτι σημαντικό;
«Η ταινία του Βιμ Βέντερς, "Φτερά του έρωτα", που αναφερόταν στο Τείχος χρησιμοποιώντας τη ζωγραφική μου, με έκανε να το αντιληφθώ. Ηταν μια παγκόσμια επιτυχία, σύγχρονη της περεστρόικα. Και με βοήθησε, γιατί στην αρχή ο κόσμος ήταν αρκετά επθετικός μαζί μου. Με κατηγορούσαν ότι είχα πληρωθεί για να ζωγραφίσω το Τείχος, έπρεπε συνεχώς να εξηγώ ότι ήμουν ένας γείτονας. Πολλές φορές μού έπαιρνε πιο πολύ χρόνο να απαντώ στις ερωτήσεις και να αντιμετωπίζω τους στρατιώτες-φύλακες παρά να ζωγραφίζω. Τους εξηγούσα ότι ήταν μια διαμαρτυρία».
Νιώσατε σαν πολιτικός σε κάποιο σημείο; Τι θέλατε να πετύχετε ζωγραφίζοντας;
«Ακόμη και η αναγραφή του ονόματός σου στο Τείχος ήταν μια πολιτική πράξη τότε, διότι απαγορευόταν, αφού ήταν το σύνορο Ανατολής-Δύσης. Οπότε ναι, ήμουν ένας πολιτικός ζωγράφος. Ηθελα να γκρεμίσω το Τείχος, αυτή ήταν η ιδέα της ζωγραφικής μου. Σήμερα, 20 χρόνια μετά την πτώση του, θέλω να ζωγραφίσω το κομμάτι που απέμεινε για να το προστατεύσω, ώστε να μην το γκρεμίσουν, σαν άλλοθι, μιας και ένας λευκός τοίχος δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Το Τείχος πρέπει να παραμείνει για τις νεότερες γενιές ώστε να γνωρίζουν πόσο ζοφερό υπήρξε, για να μην κάνουν τα ίδια λάθη με τους γονιούς τους. Διότι εάν ξεχάσουμε το παρελθόν μας, αυτό θα επαναληφθεί με τον χειρότερο τρόπο».
Πώς νιώθετε ξέροντας ότι κομμάτια του Τείχους με την τέχνη σας βρίσκονται πια διασπαρμένα σε τόσο πολλά μέρη του κόσμου;
«Είναι σύμβολα της ελευθερίας στην Ευρώπη, νομίζω μεταφέρουν ένα μήνυμα. Για παράδειγμα, μεταξύ Καλιφόρνιας και Μεξικού υπάρχει επίσης ένα τείχος... Αλλά πιστεύω ότι, όπως συνέβη και στο Βερολίνο, αργά ή γρήγορα όλα τα τείχη θα πέσουν».
Θα λέγατε ότι τελικά η πτώση του κομμουνισμού έφερε έναν καλύτερο κόσμο; Είναι ο καπιταλισμός ένα καλύτερο σύστημα διαβίωσης;
«Ο Βιμ Βέντερς είπε ότι "νομίζαμε ότι η Ανατολή, ο κομμουνισμός 'έπεσε', αλλά βλέπουμε ότι συγχρόνως διαλύεται και η Δύση και ο καπιταλισμός". Το μέλλον πιστεύω ότι θα φέρει κάτι καινούργιο, μια νέα ρύθμιση, χωρίς Ανατολή-Δύση, με πολλούς πόλους, την Ινδία, τη Βραζιλία, την Κίνα, στο προσκήνιο. Είμαι αισιόδοξος γι' αυτό...»
«Ο Βιμ Βέντερς είπε ότι "νομίζαμε ότι η Ανατολή, ο κομμουνισμός 'έπεσε', αλλά βλέπουμε ότι συγχρόνως διαλύεται και η Δύση και ο καπιταλισμός". Το μέλλον πιστεύω ότι θα φέρει κάτι καινούργιο, μια νέα ρύθμιση, χωρίς Ανατολή-Δύση, με πολλούς πόλους, την Ινδία, τη Βραζιλία, την Κίνα, στο προσκήνιο. Είμαι αισιόδοξος γι' αυτό...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου